Waarvoor precies juichen de ziekenhuizen nu de rechter het besluit van (voormalig) minister Ernst Kuipers tot concentratie van de kinderhartchirurgie heeft vernietigd? Juichen ze omdat de rechter de kwaliteit van deze zorg vooropgesteld heeft? Of zijn de ziekenhuizen vooral blij dat hun eigen continuïteit gewaarborgd is door de uitspraak?

De meningen hierover zijn buitengewoon verdeeld. Feit is in ieder geval wel dat de discussie over de concentratie van kinderhartchirurgie – die al járen loopt – nu weer van voren af aan moet worden gevoerd. Dat de Hartstichting – mede namens Stichting Hartekind, de Harteraad en de Patiëntenvereniging Aangeboren Hartafwijkingen – hierover op zijn zachtst gezegd not amused is, is dus begrijpelijk. Het UMC Groningen deelt de bezorgdheid hierover. En hetzelfde geldt voor demissionair minister Conny Helder.

Helder noemt het “slecht nieuws voor alle betrokkenen”, maar het is de vraag of die conclusie beperkt blijft tot deze casus alleen. Hoogleraar marktordening in de gezondheidszorg Marko Varkevisser voorziet veel verder reikende negatieve gevolgen. De kern daarvan zit in deze twee zinnen: “Deze uitspraak kan leiden tot nieuwe impasses, of tot een soort kwartetspel tussen de ziekenhuizen waarbij een ziekenhuis alleen iets opgeeft als het ook iets terugkrijgt. Zo’n uitruil van private belangen levert voor het algemene belang niet altijd de optimale uitkomst op”.

‘Niet altijd’ mag hierbij zeker worden opgevat als een eufemisme. Dat we nu even geen ‘echte’ minister op VWS hebben op dit deel van de zorg, die hierin de aanzet geeft tot constructieve vervolgstappen, helpt niet.